Αυτό είναι (ήταν) το καινούργιο μου τροχοσπιτάκι. Μοιάζει με
τροχόσπιτο τσέπης αλλά ας όψεται η Κρίση.
Μ' αυτό θα γλιτώσω τα ακριβά διόδια, και μπορώ κάλιστα
να λέω το σλόγκαν των φορτηγατζίδων "Εδρα όπου νυχτώσει"
Το εσωτερικό είναι φτιαγμένο με τα χεράκια μου και
καλύπτει τις βασικές ανάγκες ενός ατόμου. Μπορεί να μην έχει καμιά σχέση με το
μεγάλο τροχόσπιτο που είχα αλλά ίσως αποδειχθεί και πιο βολικό γιατί μπορεί να
κοιμηθείς ακόμα και στην πιο κεντρική πλατεία, χωρίς να πιστεύει κανείς πως εδώ κοιμάται άνθρωπος.
Νοιώθω
σαν πραγματικός σύγχρονος "Ξέγνοιαστος καβαλάρης" Αν ήταν να κουβαλήσω
μαζί μου κι όλες τις καταναλωτικές μου συνήθεις, καλήτερα να καθίσω
σπίτι μου.
Ελπίζω
να μην μου θυμώσουν οι κουλτουριάριδες του συλλόγου αυτών των
ανεκδιήγητων τροχοσπιτάδων, που δεν πήραν ακόμα χαμπάρι το τι μας βρήκε
κι αυτοί ακόμα τρώνε σουβλάκια στη Λειβαδιά. (Αλλη φορά θα τους τα σύρω
για τα καλά κι εμπειρεστατομένα)
Αυτά για την ώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου